Blij doortreuzelen
Jan
van Til
Binnen het
Transport, Post en Logistieke domein analyseerde Hans Moonen, CGI’s Vice President Consulting,
Transport & Logistiek, in het kader van haar jaarlijkse Voice of our
Clients programma, 70 C-level interviews. In zijn
blog van 11 juni 2019, Radicale
veranderingen nodig om relevant te blijven, geeft hij zijn vier
belangrijkste observaties annex conclusie.
Zijn blog
lezend bekruipt mij het meer-dan-sterke gevoel dat de aparte organisatie als
autonoom bolwerk die coute que coute móet blijven
bestaan, nog volop centraal in het denken en handelen van de geïnterviewden
staat.
De
organisatie als voorbijganger, als een welhaast toevallige en tijdelijke
gemeenschap van mensen en middelen – voor zolang zo’n verband nuttig/nodig is –
komt in het denken eenvoudigweg niet op. Zo vastgeroest …. Bedenk eens wat een
mogelijkheden dat zou opleveren! Nee, met kramp in de buik vragen
geïnterviewden zich van alles af over het eigen organisatie-ego.
Alsof dat
ook maar iets bijdraagt aan, bijvoorbeeld, vervoer van wie/wat-dan-ook-maar.
Trek het probleem nu eens een flink stuk breder: personen, dieren, gassen,
vloeistoffen, vaste stoffen, in dozen, flessen, door buizen, de lucht, over
water/weg … hubs … enzovoort. Kom eens uit je eigen kasteel en laat de
ophaalbrug maar naar beneden. Ga eens met z’n allen onder die eeuwenoude eik
zitten en denk eens diep na hoe je de informatie-infrastructuur voor zo’n
systeem zou moeten opzetten … Want informatie-infrastructuur (dat zou bedoeld
moeten zijn met ‘digitale fundering’) is dan wel bittere noodzaak natuurlijk!
Al ons gepriegel in ketens is binnen de enkele organisatie al een aanhoudende
crime – laat staan over meerdere, ook nog eens wisselende (onderdelen van)
organisaties heen. Ja, klopt we zijn en blijken tot-en-met onderling
afhankelijk. Inderdaad, dàt moet radicaal ànders!
Dat brengt
me op een ander hardnekkig bolwerk: het aparte IT-systeem dat nog altijd
centraal in ons aller denken en doen staat. We roepen data-driven
etc., maar stellen daarbij nog altijd niet informatie centraal, maar het
systeem. Data-driven moet ‘natuurlijk’ wel netjes
binnen de lijntjes van het aparte en autonome systeem blijven kleuren. Zo
vastgeroest …. Denk eens aan de applicatie als toevallige en tijdelijke
voorbijganger … Het draait om de informatie. Die moet op stelselmatige wijze
worden georganiseerd zodat elke willekeurige applicatie van elke willekeurige
organisatie op elk willekeurig moment er t.b.v. realisatie van
gemeenschappelijke en/of eigen doelen in kan grasduinen – mits en voor zover
gerechtigd, dat spreekt voor zich. Practice what you preach.
Bedenk eens wat deze opzet zou kunnen betekenen voor, bijvoorbeeld, het
probleem van business/IT-alignment of voor het
innoverend vermogen. Inderdaad, ook dit moet radicaal ànders.
Vastgeroest
als we zitten aan het oude … constateren we welhaast met een zucht van
verlichting dat digitaal de nieuwe normaal is. Werkelijk? Digitaal is niet eens
het (grootste) probleem! Wie snel en gericht de juiste innovaties wil
voortbrengen, en veel soepeler en nauwer met gevarieerde en ook nog eens
variërende partijen – ongeacht de organisatie waarin ze zich toevallig ophouden
– wil (samen)werken … die moet àndere potjes op het
vuur zetten. Oude dingen loslaten om nieuwe stevig te kunnen beetpakken. Want,
inderdaad, radicale veranderingen
zijn nodig om situationeel en temporeel relevant voor mens en gemeenschap te
blijven. Klein probleempje: iedereen die ego-kramp in zijn/haar buik heeft …
die verandert niet – en al helemaal niet radicaal. Beter stilstand dan
achteruitgang. Toch?
Juni 2019, 2019 © Jan van Til