Xleutelring
Jan van Til
Wie naar informatie zoekt,
gebruikt daarvoor bepaalde kenmerken. In onze informatiesystemen noemen we
dergelijke kenmerken ook wel sleutels. En een beetje informatiesysteem beschikt
op die manier al over een behoorlijke sleutelbos. Of misschien beter: een
sleutelverband. Het gaat immers om
onderling afhankelijke sleutels die informatie in de context van een enkel
informatiesysteem op coherente wijze ontsluiten voor deelnemers aan een of meer
personenverbanden.
Op een iets ruimere schaal,
de enterprise, kennen we doorgaans een hele ris
informatiesystemen die onderling tal van informatiebetrekkingen onderhouden.
Een beetje enterprise kent derhalve een respectabele
verzameling sleutelbossen. Of misschien beter: een sleutelverband van
sleutelverbanden. Want die sleutels zijn, vanwege de informatiebetrekkingen op enterprise niveau, onderling afhankelijk om informatie in
de context van de enkele enterprise op coherente
wijze te kunnen ontsluiten voor verschillende groepen medewerkers.
We zijn er nog niet, want een
beetje enterprise onderhoudt tegenwoordig tal van
digitaal gefaciliteerde informatiebetrekkingen met een veelheid aan andere enterprises. En dat overkoepelende geheel kent derhalve een
boven-respectabele verzameling sleutelbossen. Of
misschien beter: een sleutelverband van sleutelverbanden van sleutelverbanden.
Want ook op die overkoepelende schaal zijn sleutels onderling afhankelijk om
informatie op coherente wijze te kunnen ontsluiten ten behoeve van vele
participanten in tal van (wisselende) samenwerkingsverbanden.
Tot en met de schaal van de enterprise zijn we inmiddels behoorlijk vertrouwd met de
‘materie’. Ook kennen we de omvangrijke (integratie)problematiek die daarbij
speelt. Vaak zelfs van dichtbij. Problematiek waarvoor we nog altijd – en met
veel energie/geld naar afdoende oplossingen zoeken. En wellicht bent u van
mening dat we onze handen daaraan al meer dan vol hebben. Wellicht bent u om
die reden eveneens van mening dat we die problematiek eerst maar eens grondig op
(ons eigen) enterpriseniveau moeten oplossen voordat
we het enterprise overstijgende deel gaan tackelen.
En toch…. Toch wil ik hier en
nu die stap wèl zetten en vanuit enterprise
overstijgende schaal kijken naar passende oplossing. Een oplossing die derhalve
ook op de kleinere schaal van enterprise en
informatiesysteem concreet gerealiseerd kan worden! Daar, op die ruimere
schaal, ligt de oplossing eigenlijk direct voor het oprapen en wacht geduldig
op uw ontdekking.
Wie vandaag de dag
(rechts)personen wereldwijd effectief en efficiënt wil laten samenwerken, dient
ervoor te zorgen dat mensen elkaar begrijpen. Dat lukt optimaal als zij
dezelfde informatiepatronen vinden. Dat lukt dus met behulp van sleutels die
onderling stelselmatig samenhangen. En precies daar ontbreekt het ons aan.
Verreweg de meeste sleutels die we momenteel gebruiken, zijn volstrekt los en
onafhankelijk van elkaar ontstaan. Dergelijke sleutels verwijzen ons – dus –
telkens weer en onsamenhangend naar afwijkende informatiepatronen. Dat is niet
efficiënt, weinig effectief en leidt veelal tot teleurstellende samenwerking
annex resultaten.
Vraag is nu hoe we
stelselmatig samenhang kunnen vestigen tussen die veelheid aan onsamenhangende
sleutels. Dat lukt met een aparte infrastructurele voorziening; met een, wat ik
nu maar even noem, Xleutelring.
Die Xleutelring gidst
informatiezoekers om te beginnen trefzeker en transparant naar precies dezelfde
(onsamenhangende) informatie als voorheen. Eerst maar eens 1-op-1 overstappen!
Uitermate prettige bijkomstigheid is dat zo’n Xleutelring stapsgewijs, dat wil
zeggen per sleutel/groepje sleutels, in bedrijf wordt genomen. De nog bestaande
‘winkel’ blijft daarbij gewoon open. Risicovolle big-bang
operaties zijn niet aan de orde. En dat is alvast een hele zorg minder!
Nadat een aantal sleutels in
de Xleutelring is ondergebracht (daar moet uiteraard een goed doortimmerd
programma voor worden opgesteld), komt voor die sleutels de volgende fase in
beeld: de erop betrokken informatie wordt nu geïnfrastructuraliseerd
tot, zeg maar even, inframatie. Dat wil zeggen dat de
oude informatie geschikt gemaakt wordt voor stelselmatig hergebruik. Die inframatie wordt toegevoegd aan de Xleutelring, komt
slechts enkelvoudig voor en is bereikbaar via bijbehorende, nieuwe, xleutels. Voor het koppelen van de oude sleutels aan de
nieuwe xleutels zorgt, transparant voor de
informatiesystemen, de Xleutelring. Dat lukt omdat de Xleutelring als een
aparte infrastructurele voorziening is gepositioneerd en geïmplementeerd.
Om inframatie
via xleutels te kunnen vinden, zijn nieuwe,
infrastructurele services nodig: xervices. Daar wordt
de Xleutelring mee aangevuld. Informatieverzoeken van informatiesystemen worden
aan de juiste (eveneens herbuikbare) xervices gekoppeld om de benodigde inframatie
te ontsluiten. Nogmaals: daarvoor zorgt de Xleutelring – transparant voor de
betrokken informatiesystemen.
De laatste fase bestaat erin
de huidige informatiesystemen gefaseerd en deel voor deel om te zetten in inframatiexystemen door ze te ontdoen van functies en
informatie die inmiddels via Xleutelring, als infrastructurele voorziening,
worden geleverd. Elk van deze inframatiexystemen orchestreert dan zelf, optimaal gefaciliteerd door
Xleutelring, haar eigen informatie – soepel en in lijn met de gevarieerde en
variërende informatiebehoeften van vele participanten in allerhande
samenwerkingsverbanden.
Wie vandaag de dag
(rechts)personen wereldwijd effectief en efficiënt wil laten samenwerken, dient
ervoor te zorgen dat mensen elkaar begrijpen. Dat lukt optimaal als zij
dezelfde informatiepatronen vinden. Dat lukt met een Xleutelring als
stelselmatig ingerichte infrastructurele voorziening. Dat lukt wereldwijd. Dat
lukt zeker ook op het niveau van de enkele enterprise.
Ter facilitering van effectieve en efficiënte
samenwerking. Tot duurzaam concurrerend resultaat.
Noot:
De
term ‘Xleutelring’ is synoniem met informatierotonde. Voor de hierboven gegeven
oplossingsschets is dankbaar gebruik gemaakt van, met name, Informatierotonde
voor semantische interoperabiliteit.
November
2010, 2010 © Jan van Til
Voorgaande
tekst is eveneens gepubliceerd op mijn blog “Informatiekundig bekeken”.