2010.03 Aantekeningen

 

Jan van Til

 

 

Onderstaande tekstfragmenten zijn veelal afkomstig uit reacties op LinkedIn, Computable, Via Nova Architectura, Binnenlands Bestuur en e-mail die ik verstuurde in voornamelijk de periode mei en juni 2010. De volgorde van de fragmenten is chronologisch.

 

01. Op deze manier kan zelfs ‘saai’ opgevat worden als compliment! Ja, dankzij het genre van aantekeningen/notities – in de wetenschap dus dat je je schrijfsels later apart publiceert – probeer je toch zorgvuldig(er) te zijn in wat je opschrijft. Tegelijk ‘moet’ je niet alleen aan de ander, maar ook vooral aan jezelf het verhaal steeds weer opnieuw uitleggen. Iedere keer weer vanuit een iets ander perspectief – het perspectief van die, wisselende, ander. En dat gaat me steeds beter (professioneler) af, maar valt toch lang niet altijd mee. Al met al erg leerrijk dus!

 

02. Emovere komt uit het Latijn en heeft alles te maken met het in beweging komen… eindeloos, steeds weer opnieuw. Het Engelse woord ‘move’ zit erin; onze woorden ‘moveren’ en ‘emotie’ ook. En dat is in onze tijd – een tijd waarin vrijwel niets nog vast is en zo’n beetje alles simultaan in beweging is gekomen – uitermate boeiend. Een tijd waarin oude paradigma’s langzaam maar zeker vervangen worden door nieuwe. Het gebeurt recht voor onze neus. Alleen… zien we het ook? En wat doen we er (dan) mee? Het gemakkelijkst is om nog even de andere kant op te kijken en gewoon door te gaan met het oude en vertrouwde. Maar… dat werkt niet (meer). We kunnen maar beter in beweging komen. En daar probeert Emovere een, zij het heel bescheiden, bijdrage aan te leveren. De workshop Diversiteit in Mensen – die er natuurlijk altijd al geweest is, maar juist in deze tijd zo krachtig manifest wordt – liet daar in haar eerste sessie al e.e.a. van zien. Prachtig!

 

03. Zelf vind ik dat business rules! Precies om die reden heb ik eigenlijk niet zoveel met business rules. Mogelijk wordt dat veroorzaakt doordat business rules vanuit de technologie op ons af zijn gekomen. Van origine was er geen onderscheid in rules; later knipte de techniek ‘de boel’ (allemaal technisch dus) op in applicatielogica en andere logica. Die andere logica werd ‘gewoon’ businesslogica genoemd. Weet iemand (nog) waarom? Iets dat niet langer strikt op de applicatie betrekking heeft, is toch nog niet zomaar en automatisch ‘business’?

Oord stelt (in Business rules nog altijd meer uitzondering dan regel): “Het oorspronkelijke idee achter business rules, zoals dat al jaren wordt verkondigd door goeroe Ron Ross is goed. Maak een scheiding tussen applicatielogica en businesslogica. Applicatielogica hoort bij de ICT-afdeling, businesslogica hoort bij de Business.”

Maar… is dat waar? Hoort de businesslogica werkelijk bij de business – zoals de naam suggereert? Waarom spreekt het de business dan niet veel meer aan? Zou het misschien zo kunnen zijn dat wat wij (vanuit de techniek dus) business rules noemen… eigenlijk helemaal geen business rules zijn, maar gewoon een zinvolle technische afsplitsing van wat voorheen samen applicatielogica werd genoemd? Dat zou in ieder geval verklaren waarom de business er geen begrip van/voor heeft. Het zijn hun rules/logica immers niet! Mee eens: “Anders waren ze wel ICT’er geworden.”

Zou het zo kunnen zijn dat echte businesslogica - hoewel sterk gerelateerd aan ‘businesslogica’ – toch van een kwalitatief andere orde is dan wat IT-ers ervan verwachten?

Wat mij betreft: “let the business rule”, maar dan wel met haar eigen mensenlogica, met haar eigen business rules. Vooral niet met ‘business rules’ zoals ze uit de techniek zijn voortgekomen. Dat wordt, inderdaad, niks.

 

04. Ja, hoe ‘loopt’ het eigenlijk met Essence? Heb je al (veel) aanmeldingen binnengekregen? En dan doel ik vooral op aanmeldingen van partijen uit de energiebranche. Want dat zou nog wel eens (extra) kunnen motiveren om (gemakkelijker) in te stappen.

 

05. Met S heb ik inmiddels een paar maal intensief gesproken. Hij is werkelijk heel geïnteresseerd in situationele betekenis enz. Is ook reuze benieuwd naar (zoals in de Essence flyer staat) de oplossingen die al wel bekend zijn…. De ideeën over metapattern spreken hem wel aan, maar hij (be)grijpt het (nog) niet. Hij ziet de meerwaarde (nog) niet van betekenis-in-infrastructurele-zin ten opzichte van betekenis zoals hij dat ziet. Kort door de bocht: twee soorten partijen met specifieke informatie-uitwisselingsservices spreken onderling wel af wat e.e.a. betekent – klaar!

 

06. The way a person identifies him/herself and is identified by other people depends entirely on the (nowadays) varying situations at hand.

When you enter the showroom of a – say – car dealer, you will (most likely) identify yourself using your name. That is enough, given the situation at hand. That changes as soon as you indicate to the salesman that you want to make a test drive. In that new situation (a lot) more identification is needed. You probably need to show your identity card and your driving licence. In case you have more than one identity card, you will even have to decide which one to use in this situation.

Apart from you identifying yourself to the salesman, the salesman will identify you – situationally – in his own way and all by himself. The salesman can identify you as a human, a (fe)male, age over 18, not using a wheelchair etc. In other words: a potential customer.

In fact identity and identification (of anything – not only persons) are not fixed ‘things’ anymore, but are kind of ‘happening’ all the time. About 50 years ago we lived in a fairly fixed and predictable world. IT changed all that – qualitatively! Today’s world is a mega dynamical one in which about everything is (fairly) rapidly changing. That being the case… yes… indeed… identity is also no longer a sitting duck, but a moving target too. Identity changes more rapid then ever over time. You’d (also at SEMIC.EU and UN/CEFACT) better get used to it!

Every situation has its own unique SMALLEST set of attributes really necessary to identify anything (e.g. a person).

UN/CEFACT – until now! – identified 91 attributes of a person. I am not at all surprised. And… this amount is still growing. Why? UN/CEFACT tries to catch ALL situations BEFOREhand. Hopeless. UN/CEFACT will never succeed. Why? Situations are by definition open-ended – this manifests clearly in today’s world of dynamics. As long as UN/CEFACT denies that… Hopeless.

In today’s world we see that identity and identification cannot be defined beforehand anymore. Instead identity and identification unfold themselves on the spot. We need information structures that support this unfolding. That’s the way to get it really manageable again! I agree: that’s more difficult than we are used to right now. But it is as difficult as it really is. Denying that is the most easy thing to do, but will not get us any further.

 

07. You wrote: “But step one remains to agree on the minimal set of attributes that is needed to identify this person. A lot has to be gained in harmonizing and agreeing on this set.” Is that true? Can you be absolutely sure that that’s true? Or do you strongly (want to) believe that it’s true?

In case you firmly (want to) believe so… that’s okay with me. But my contributions point in a rather different direction – as you might have noticed. If I understand you correctly you find it a “necessary first step” to first discard the reality and the consequences of nowadays dynamics in order to be able to correct that denial later on. In my opinion that’s a rather hopeless exercise.

 

08. Op de website van Novay staat momenteel (o.a.) het volgende te lezen:

“Elektronische informatie verbinden is de norm geworden, zowel binnen als tussen organisaties. Toch zijn nog maar weinig systemen, bedrijfsprocessen en organisaties goed voorbereid om soepel, intern en extern, elektronisch informatie te delen. Deze kwaliteit – interoperabiliteit – begint bij een gezamenlijk begrip van de betekenis van informatie, over de grenzen van elkaars domeinen en met respect voor elkaars domeinen.

Op dit moment wordt het consortiumproject Essence ontwikkeld door Novay, TNO & Forum Standaardisatie. Dit precompetitieve consortium werkt aan een praktische denk-, notatie- en werkwijze voor het grip krijgen op en gebruiken van betekenis van bedrijfsinformatie, over domeingrenzen heen.”

De opmaak door mij toegevoegd. Er is een uitgebreide flyer beschikbaar. Wellicht is het (ook) wat voor jullie (partners)?

 

09. In the real world the identity of persons (and: you are right – this applies not only to people, but to all things) is not a sitting duck any more (it never was, but it very clearly manifests today). Identity happens. Identity is always in the process of becoming. Indeed, I fully agree: “systems […] need to learn attributes and their relationships as they go along and adapt accordingly.”

That’s our true assignment! We need to; we must find a way to connect human dynamics (according to their nature) to systems statics (according to their nature). In other words… we need to, we must find a brand new organization of information, a brand new distribution of basic-information-elements that allow our systems to “to learn attributes and their relationships as they go along and adapt accordingly.” Such an organization must be able to support system statics and connect it at the same time to human dynamics by enabling the construction of multiple information combinations using the same (evolving) basic-information-elements over and over again.

With such an organization of information the number of basic-information-elements making up a person (or anything else) is, of course, open-ended. Also: in such an organization the number of basic-information-elements making up a person (or anything else) will not be found in a single basic-information-element-group (entity), but can and will be distributed over a number of related basic-information-element-groups.

On some of the related basic-information-element-groups a whole community (e.g. a network of organizations) agrees with respect to their meaning. Only such related basic-information-element-groups are fit for and can be used to meaningfully communicate and reach semantic interoperability within this community. The larger the community that shares the same meaning with respect to related basic-information-element-groups the more infrastructural the nature of that basic-information-element-groups is. Yes, in such a way we successfully start to build durable and meaningful information infrastructure!

Other basic-information-element-groups are special to smaller groups of persons (e.g. a single organization, a single department) and can therefore only be used in a more local sense. This, more local, basic-information-element-groups are however used in conjunction (relation) with the more infrastructural ones.

In that way the whole community uses the same infrastructural part to interoperate, collaborate with each other (in the chain or network). They use the infrastructural part in conjunction with their more individual and local parts to interoperate and collaborate internally.

 

10. You state that “how to deal with Identification Numbers that are used in some countries” is an interesting question. I agree.

But how about this question: What is the nature of an Identification Number? For if we do not know what the nature of an Identification Number really is… how would we be able to properly deal with it?

First of all: how important, in other words how ‘key’, is such an Identification Number really? As far as I can tell… many, many people consider an Identification Number as KEY! As highly important. As the main building block for the identification of preferably all people. I think, we all can understand and feel sympathy for such an approach.

In my opinion, however, that is not a very practical approach. In ideality all people have exactly one Identification Number. In reality this is not the case. In reality lots of people do not have an Identification Number. Other lots of people do have one Identification Number. And again another number of people have more than one Identification Number. If it is our aim to be able to communicate with all of these people… (perhaps especially to the ones having more than one Identification Number…).

In my view an Identification Number cannot be KEY. An Identification Number is simply not strong enough, not robust enough, not fit for such a delicate task.

Next… Is Identification Number an attribute? If so… of what? Of a physical person? Of a member state? Could it be the case that an Identification Number is only one of the possible attributes of a relationship between a member state and a physical person?

In my opinion, the way we deal with Identification Numbers largely depends on the way we ‘see’ an Identification Number. If we could ‘see’ an Identification Number ‘simply’ as one of the possible attributes of a certain relationship relating an organisation (e.g. a member state) and a physical person in some way… we create lots of flexibility for all organisations (e.g. member states) to do their very own ‘thing’ with all kinds of Identification Numbers in their very own way. That’s the kind of flexibility we want to offer to any and all objects (e.g. people) of any and all organisations (e.g. member states) – isn’t it?

 

11. Op Amazon vond ik een inkijkexemplaar van Origins of Objectivity van Tyler Burge (2010). Lijkt me een apart boek! Niet gemakkelijk, maar mogelijk wel belangwekkend. In de auteursindex kwam ik namen als De Saussure, Peirce etc. niet tegen. Wittgenstein, Rutherford etc. doken wel op. Ik ben – net als jij – benieuwd naar wat het de, zoals jij ze betitelt, ‘semioten’ gaat brengen en verhelderen.

 

12. I just had another quick look at the STORK website. In my opinion the person centric approach is a very promising one! Any two persons (natural, legal, governmental …) can meet in any communication action. Per information transaction one person acts as the information provider, the other one as the information requestor. Roles can change along with the transactions – all in rapid succession.

In close conjunction with that, the ownership of information, in my opinion, must be seen as a crucially important vanishing point. The owner of person information decides on the specific person information he/she makes available, when, for what purpose and to what other person. A powerful initiative – which takes ownership of person information as its vanishing point – can be found at this link.

In my mind information society is best built on information that is organised in a coherent contextual structure with which time, ownership of information etc. are carefully integrated. Objects like driving licences, credit cards etc. are only our current manifestations of different subsets of information from the mentioned coherent contextual structure. But we are not limited to these manifestations: any relevant subset can be combined from the coherent contextual structure to support any occurring life event. So… my starting point would be robust information; not an accidental manifestation.

Such a structure needs to be designed on the scale of at least Europe. Construction (by this design) can then follow at any smaller scale. Integration of multiple constructions later on are – by design – no problem at all. Small scale designs, however, most likely cannot be upgraded to the European or even world level.

 

13. Today’s world faces all of us with increased – and ever increasing – dynamics. Many of the objects/concepts that remained fixed/stable for long periods of time… nowadays become more and more movable and susceptible to change. Just think of community relations in our society or gender changeability. Also think of increasing cross country/continent traffic that relates us to all kinds/sorts of persons. Even to persons that do not even know their date of birth and/or place of birth. Even to persons that used to live in totally different social/societal structures. Even to persons that … (please substitute something no one of us has come to think of yet).

And we all know that we have to be able to properly deal with this whole variety of world citizens that reside for some reason for some period in some way within our territory. Oh, I almost forgot: please also take into account that some day in the near future scientists will admit that our assumed fixed DNA is also… fairly susceptible to change. Our fingerprints? Well….

If we really want to be able to accommodate all this, we cannot start in a small corner, in a world we are familiar with… and hope, doing our very best, that ‘the rest’ will fit in some day. That would be very, very naïve. That day will never ever come. If we really want to be able to accommodate all this… we have to really design for it. It is from such a broad design that robust and durable construction at any scale (within design boundaries) can and will follow.

So… in my opinion, it all boils down to the question: What do we really want? We can, playing the ostrich, turn our back to this new and upcoming reality. A reality that is inevitable, because it is in the very process of be-coming right now. We can hold on to the reality we all know so well and are all so very familiar with; a reality, however, that inevitably is in the process of be-leaving us. The choice is ours.

Why would someone still be looking for a (static) minimum set of attributes for the identification of physical persons? To be honest: I have no clue.

 

14. Ik zit nog wat te sudderen over wat jij noemt “contextuele ruimte”. Het meest algemene geval lijkt mij een actor A1 en een actor A2 die om de één of andere reden een bepaalde relatie R1 onderhouden. Als ik je goed begrijp ben jij van mening dat:

1. Die relatie R1 vorm krijgt door het laten bewegen van bepaalde tekens (informatie) van A1 naar A2.

2. De tekens zich, zolang ze in beweging/onderweg zijn, in een bepaalde contextuele ruimte, zeg CR1, bevinden.

3. Die CR1 nodig is om de betekenis van de tekens voor A1 en A2 m.b.t. R1 te verzekeren.

4. Voor een andere relatie, zeg R2, tussen A1 en A2 een andere contextuele ruimte, zeg CR2, nodig is om de betekenis van de tekens die in het geval van R2 de contextuele ruimte CR2 bevolken te waarborgen.

 

15. Als ik je goed begrijp, positioneer je “contextuele ruimte” vooralsnog als een soort mysterieus wolkje tussen verschillende actoren in. En die contextuele ruimte bevat dan bepaalde informatie die deze actoren op een bepaalde manier relateert – en wel op een zodanige manier dat de betrokken actoren elkaar begrijpen en derhalve met elkaar kunnen samenwerken.

Vraag is nu even hoe je de CR scherper invult. De termen die je nu nog gebruikt, laten nog erg veel ruimte waardoor contextuele ruimte nog (te veel) als mysterieus wolkje blijft zweven: “aan elkaar zijn verbonden (en dus in dezelfde ruimte leeft)” en “verbonden betekenis”. Dat bedoel ik niet als verwijt, maar als onontkoombaar tussenstadium. Je bent nu eenmaal met iets werkelijk nieuws bezig en hand in hand daarmee voelt taal dan vaak ook onwennig. In het algemeen is het zo dat ‘ietsen’ die met elkaar zijn verbonden zijn (en daarmee bij die ‘ietsen’ passende dingen doen; o.a. in dezelfde ruimte leven)… tegelijk ook allerlei eigen dingen doen in verschillende contextuele ruimten.

Verder bordurend op jouw voorbeeld, gaat metapattern er van uit dat Contracten en Allocaties door de tijd heen op allerhande wisselende manieren (lees ook: tot allerhande betekenissen) met elkaar verbonden kunnen en zullen zijn. Dat is op voorhand niet duidelijk; dat hoeft met metapattern ook niet (sterker nog: het is zelfs onmogelijk). Metapattern gaat, overigens, gewoon nog een stap verder en gaat er eenvoudigweg van uit dat er alleen al met, wat wij noemen, Allocaties heel verschillende Rx-en mogelijk zijn/worden: niet iedereen vertoont in elke (toekomstige) situatie immers hetzelfde gedrag met Allocaties.

CR1 en CR2 kunnen (als mogelijkheid) misschien wel (even, gedurende korte tijd) één en dezelfde context zijn (als argument noem jij, als ik het goed begrijp, ‘verbonden betekenis’), maar erg waarschijnlijk lijkt me dat al niet. Metapattern haalt ze daarom van meet af aan uit elkaar – dat voorkomt alvast veel (toekomstige) problemen.

Zoals gezegd: hoe vul je de CR scherper in?

1. Behoort een actor wel/niet tot een CR? Zit, m.a.w., een CR per definitie tussen actoren in? En hoe zit het met informatie over actoren?

2. Zou het zo kunnen zijn dat wanneer je je focust op één actor (of object?) dat de rest van de wereld dan, in principe, de contextuele ruimte vormt voor hetgeen waarop je je focust? Zou het zo kunnen zijn dat alles in wezen met alles is verbonden? En dat de informatie over dat alles dus ook met elkaar verbonden is – één groot ‘netwerk’ van verbondenheden?

3. Wat is de kleinst denkbare contextuele ruimte?

 

16. Op de website van Pieter Wisse staat een korte notitie Informatierotonde voor semantische interoperabiliteit. Pieter schreef die notitie als soort een toelichting voor iemand bij een overheidsorganisatie en in de aanloop naar een demonstratie die aansluit op een stukje (problematische) werkpraktijk aldaar. Wellicht… werpt die notitie ook enig (nieuw) licht op jouw concept “contextuele ruimte”.

 

17. I would like to draw your attention to a Dutch document. Below my (short) explanation of two figures of the document.

Figure 1 (page 11) models the logical set of natural persons (natuurlijk persoon) and the logical set of person identities (persoonsidentiteit). A specific person is a (one) natural person that can identify itself in many ways using many different specific identities. A specific natural person manifests itself in a certain situation using one of his identities. Further relations will be (in principle) attached to person identity; not to natural person.

Without going into details: all information that strictly applies to a natural person is considered to be in the rectangle next to natural person (the same goes, of course, for person identity).

Figure 3 (page 14) is an extension of figure 1: the logical set of sovereignties (soevereiniteit) is added here. Now a specific natural person can be – not directly, but via one of his person identities – related as a register person (registerpersoon) to a specific sovereignty. One of the modelled attributes of register person is an identification number (here the Dutch burgerservicenummer).

About contextualisation of information: A (Dutch) burgerservicenummer, in this model, is a burgerservicenummer in the context of a register person, which, in turn, is a register person in the context of sovereignty and person identity.

In this model a natural person can easily have several identification numbers and can be easily related to several sovereignties. In case the European governments all use this model, differing register persons can be related to one and the same natural person. In case a specific natural person has more than one (Dutch) burgerservicenummer… this will, of course, be of special interest to the Dutch authorities.

One can also see that (Dutch) burgerservicenummer is not KEY, but only a simple attribute – valuable in some cases; irrelevant in others. Any such a number is simply not suitable and not able to carry all the information concerning one natural person for all his identities.

Depending on the situation at hand and the corresponding identification needs… some person attributes will be relevant (maybe even ‘core’) where others are not interesting at all. Are we (still) really looking for a fixed set of attributes (to start with)?

 

19. Ik hoop dat je alvast iets kunt ‘aanvangen’ met mijn jongste post op de LinkedIn groep SEMIC.eu (Zie #18 in deze serie aantekeningen). In mijn blog Baanbrekend staan ook de nodige verwijzingen naar (ik hoop) concreet werk van Forum Standaardisatie m.b.t. de contextuele denk- en modelleerwijze (metapattern). Heb je meer/anders nodig? Laat maar horen. Je kunt natuurlijk ook direct contact opnemen met Pieter Wisse (www.wisse.cc) – hij is per slot van rekening geestelijk vader van dit gedachtegoed.

 

20. I agree: “many member states have regulated by law the use of a national identity number.” It is exactly for that reason that these numbers are “constricted to national contexts”. It makes no sense denying/ignoring that. In fact such realities are our important starting points on our way to reach success!

So… my starting point is to leave the way individual member states (“national contexts”) deal with person information – including identification… unchanged. Member states just act the way they individually act. And that’s perfectly all right to start with.

But then… how do we establish coherence between all these differing member state behaviors with respect to person information? If member states want/need to understand each other with respect to persons, if they want/need to collaborate with respect to persons… some coherence needs to be established somehow with respect to persons.

So… somewhere in between we need something like a, say “(person) information roundabout”. Via such an infrastructural facility individual member states are able to meaningfully communicate with each other (with respect to persons).

The example I provided in my previous contribution shows a first onset (so: simple, initial, incomplete and immature) to a model of such an ‘in between’ information roundabout. I illustrated this roundabout with only identification number. However: please do not focus on that number – as if such a number would be capable of any and all identification! This is NOT, I repeat NOT, the case – as I extensively explained in my previous and earlier contributions!

The simple roundabout model wants to show that any member state can (initially) keep on using the person identification systems they now (legally) use. There is plenty of room for that behaviour in the model!

In addition and at the same time the simple roundabout model wants to show that there is plenty of room also for creating coherence between member states! The roundabout model acts as an encompassing model containing a single as well as broader context; a context exceeding the various and varying contexts of the individual member states.

 

21. Op Synergetics zwierf ik vandaag (nog) even rond en las van jouw hand het volgende: “Luk has set up a network of world class experts, making Synergetics an industry thought leader in the field of competencies and context-driven semantics.” En dan gaat het me vooral om dat laatste: “context-driven semantics”. Ik ga er van uit dat jij daar grondig over hebt nagedacht en het resultaat daarvan mogelijk zelfs in de vorm van een document beschikbaar is. Indien ja: zou je dat document met we willen delen of anderszins aangeven wat je ermee bedoelt?

 

22. De initiatiefnemer van de SEMIC.eu thread “Identifying a person – what are the attributes?” is Stephan Meyer (SEMIC.EU Clearing Process Manager bei ]init[ AG für digitale Kommunikation). Het document (zie bijlage) dat ik vandaag tegen het lijf liep – bevat een interview met o.a. die Stephan Meyer. Daarin wordt toegelicht hoe ‘ze’ tegen ‘hun’ Core Person, Core xyz, Core Anything aankijken.

Mijn indruk is dat men CCTS te groot, te log en te onhandelbaar vindt en daarom maar (weer) een andere (netzo doodlopende, want op hetzelfde vermolmde paradigma gebaseerde) dwarsstraat kiest. Daar waar de bedenkers van CCTS context nog een, zij het vage/onwerkbare, plaats gaven en meerdere contexten onderkenden… gooit SEMIC.eu het over een andere boeg, de boeg van de, zeg maar even, core context voor Anything – bijvoorbeeld een Person: “Core Person”. Van alle mogelijke Legoblokjes kiest SEMIC.eu er een paar uit en die verklaren ze tot Core. Op basis van die Core zoekt iedereen er daarna dan zelf maar die extra blokjes bij die hem/haar passen.

Zou het in de hoofden van de SEMIC.eu-ers kunnen gaan bestaan dat die Core van-wat-dan-ook-maar voor het best mogelijke resultaat… leeg is? Dat zou mooi zijn, maar het lijkt er (nog (lang)) niet op.

 

23. Thank you for sharing this interview. My impression from the discussion on LinkedIn and this interview is that (the people of) SEMIC.eu experience CCTS as too big, too heavy, too unmanageable and therefore felt the need to come up with something different.

The designers of CCTS somehow recognised the essence of context. They defined a fixed number of context categories that together with identified Core Components in some way yield appropriate (?) Business Information Entities.

SEMIC.eu seems to abandon this concept. SEMIC.eu seems to be headed for the selection of a set of cleverly selected attributes – a set that gets labelled Core <x>, e.g. Core Person. Of all possible Lego bricks with respect to <x> SEMIC.eu chooses a few to be the Core of <x> and every Core <x> user complements this Core <x> with his own specials to make it fit for use in the particular situation (context) at hand.

This sounds great. However, in my opinion, the main weakness of this approach is the assumption that such a set can be successfully found – to the satisfaction of all/most of the participants. Though the participants in the discussion on LinkedIn disagree on a lot of things… they all agree on the vast diversity of situations in which we can meet persons. It is for that reason that such a set – forming Core Person… will be… most likely… empty.

And that truly sounds great (if one allows him/herself to ‘see’ it)! For such an empty set is the only set that is perfectly capable of uniting all the differences in the various and varying situations annex contexts in which <x> plays its role.

So… if you’re asking me… with a minor change in perspective SEMIC.eu can achieve far better results.

 

25. Van je aantekeningen #37 inspireerde 37.10 me om bijlage B van het rapport Praktijkmodellering van het Begrip Werkgever nog eens te lezen – maar nu nadrukkelijk vanuit het perspectief van vuistregels. Dat liep (dus) uit op meerdere malen lezen. En daaruit ontstond een apart stukje proza: Vuistregels voor stelselmatig modelleren.

Aantekening 37.12 las ik met een brede glimlach: Man, ga het nou toch eindelijk eens een keertje zèlf probéren! Voor mij werkt 37.91 in ieder geval als een bevestigende samenvatting van hetgeen ik eigenlijk allemaal al wel wist, maar nu zo – kant en klaar – ter bevestiging dus – onder dankzegging van het aangereikte presenteerblad kan nemen.

 

26. Sjonge, met zo’n verklaring (WCIT 2010, Amsterdam) kan zo zo’n beetje de hele ICT industrie alle tien haar dikke vingers de komende jaren – likkebaardend – aflikken.

Maar, uh, by the way, hoe moeten overheden privacy, vertrouwen enzovoort van ‘hun’ individuele burgers eigenlijk duurzaam gaan invullen? “Trust and security are the foundations on which our economic and social lives are built” – zo meldt de verklaring terecht. Maar de verklaring gaat – als ik het goed heb begrepen – niet of nauwelijks verder dan het stelselmatig invullen van de belangen van de ICT industrie. Daarbij is weliswaar niet uitgesloten dat overheden en burgers belangrijk geholpen worden, maar “the foundations” staan niet voorop.

Ik hoop toch zo dat ik de WCIT verklaring van Amsterdam helemaal verkeerd begrepen heb….

 

27. I’d like to bring to your attention a small, yet powerful information model. It’s made by Pieter Wisse of Information Dynamics.

This model makes clear the enormous variety of personal identities (2) a person (1) can take as he/she gets related to organizations/communities (3). For that matter you can think of governmental institution(s), Hospitals, Libraries, Supermarkets, Financial institution(s), Insurance companies etc. etc.

These high level personal identities are situationally particularized. A natural person (1), for example, can identify him/herself in a particular situation as a resident (8) in conjunction with particularizations (5) and (2). Because there are many, many different particular situations thinkable like (8), the information node (2) will be empty (as I explained in an earlier contribution). This emptiness, in fact, turns it into a powerful hinge – able to connect person information contained independently in the various person administrations of the different member states annex governmental institutions.

The identity information for the Core Person that SEMIC.eu is looking for, will, in fact, be situationally distributed on various information nodes (like (8), (5) and (2)) in the presented model.

The way SEMIC.eu looks for attributes for Core Person yields a (short) list that will be presented as a kind of initial hinge to be positioned somewhere near (2) in the model – denying/discarding the variety pointed out above. The penalty for this denial will be, very predictable, failure altogether. Even when SEMIC.eu mentions that it’s initial Core Person is only a start – to be developed later on. Why? Because this has been tried – many, many times – already. The results? Disappointing. Whether you try it with the 91 attributes of UN/CEFACT (in combination with UCM) or the 4 or 5 attributes of SEMIC.eu or the x attributes of initiative y …. Hopeless!

Instead of looking for a minimal set of attributes for Core Person, SEMIC.eu would do a great job (and Europe a great favour) when it acknowledged that some kind of central information switch is necessary to contain a scalable structure of information nodes that is able to switch/connect person information residing in the several separately and independently maintained databases of the several governmental institutions of the several member states.

Yet, based on the contributions in this thread, I cannot escape the impression that SEMIC.eu (still) very much prefers a small, CCTS-like, static Core-Person blueprint. A blueprint that will act as a request to all governmental institutions of the several member states to comply with it. If you’re asking me: they won’t.

 

28. Terwijl jij (al) in de wolken bent (wellicht in je nopjes ook) sta ik nog wat te dubben en te twijfelen bij figuur 2b van Informatierotonde voor semantische interoperabiliteit.

We hebben t.b.v. organisatie x de systemen A (met ‘daarin’ o.a. persoon-als-relatie) en B (met ‘daarin’ o.a. persoon-als-personeelslid). Organisatie x blijft ‘in’ A en B impliciet. Nu moet er een aparte voorziening ‘tussen’ A en B getroffen worden: een informatierotonde voor semantische interoperabiliteit. Daarbij is het de bedoeling dat de onderscheiden informatieverzamelingen van A en B (zoveel als mogelijk) ongemoeid blijven. Het moet bovendien een voorziening zijn die niet alleen geschikt is voor x, A en B, maar ook voor y, z, C en D enzovoort.

Dat betekent dat organisatie niet langer impliciet kan blijven, maar expliciet moet verschijnen. Organisatie zie ik in figuur 2b (en ook al in 1) expliciet verschijnen. Verder verschijnt in beide figuren (natuurlijk) persoon. Nu kunnen de relaties ‘personeelslid’ en ‘relatie’ verschijnen waarmee resp. persoon-als-personeelslid-bij-organisatie en persoon-als-relatie-van-organisatie hun vaste plek krijgen.

Hoe gaat de rotonde als voorziening tussen A en B nu werken? Behoort heel figuur 2b tot de informatierotonde?

Indien ja, bevat ‘(natuurlijk) persoon’ dan verwijzingen naar A en B voor zover het informatie over (natuurlijk) persoon betreft? Indien ja, bevat ‘relatie’ dan verwijzingen naar A voor zover het informatie over relatie betreft? Indien ja, bevat ‘personeelslid’ dan verwijzingen naar B voor zover het informatie over personeelslid betreft?

En is het zo dat A voor alle persoonsinformatie naar de rotonde gaat en daarbij vervolgens wordt doorverwezen naar zichzelf of naar B? Is het zo dat het aangrijpingspunt op de rotonde voor A de relatie is en voor B het personeelslid?

 

29. Hartelijk dank voor je geduldige (?) uitleg. Ja, ik was me er wel degelijk van bewust dat mijn vragen van het kaliber paradigma-hamer-zwaaier waren….

Maar, ja: welke i’s doen op welke manier en waar precies mee in het rotondespel en op welke i moet dan welke punt komen voor stelselmatig kloppend geheel? Wie ergens mogelijk (nog) een afslag heeft gemist en vervolgens bew(olk)(eg)wijzering tegenkomt die niet bij zijn (achteropgeraakte) situatie past, raakt het spoor gemakkelijk bijster en roept dan, via een soort praatpaal, toch maar beter hulp in om weer op weg te raken en op de karavaan in te lopen.

Je antwoorden laten (mij) in ieder geval zien dat die hamer toch behoorlijk ver naar de oude paradigmakant door kan zwaaien en zo toch heel aardig beide spijkers over de kop weet te raken. Je kunt, met andere woorden, zo zie ik het nu, vanuit oud denken best een heel eind in het verhaal inclusief figuren meekomen. Zover dat je die nieuwe mogelijke ordening ook wel (wat) kunt inzien en aanvoelen. Een soort troebeling in en verweking van oud denken tot … sprong … nieuw denken. Nogmaals dank voor je extra uitleg!

 

30. S was binnen het team integratie-analisten de eerste die operationeel aantoonde dat CCTS nooit kon gaan vliegen en is (daarom) op zoek gegaan naar iets beters… iets veel beters. Hij experimenteert er theoretisch en praktisch mee bij EDSN. Dat betere vliegt al wel (wat), maar hij mist (naar mijn idee) nog voldoende goede conceptual grounds. Hij heeft in de gaten dat ‘grote contexten’ (over meerdere schakels heen) gewoon niet werken. Hij is daarom op weg naar iets kleiners – dat noemt hij momenteel “contextuele ruimte” en begrijpt die als de ruimte die nodig is om de betekenis van uit te wisselen informatie tussen twee schakeltypes te waarborgen.

 

31. Tja, hoe zal ik het zeggen. Hij zit naar mijn idee in een verwekingsproces. Hij ‘doet’ nog overwegend ‘object’ en experimenteert ondertussen in taal en denken met ‘context’ en ‘relaties’. Van ‘context’ en ‘relaties’ heeft hij het vaste idee dat ze heel belangrijk zijn en dat ‘daar ergens’ oplossing te vinden moet zijn – ook voor de problemen waarmee hij worstelt. Maar als hij op dit moment zou moeten kiezen… zou hij, denk ik, voor ‘vast’ object kiezen – voor oude en vertrouwde wereld. Hij heeft nog onvoldoende vertrouwen erin dat wanneer je voor ‘context’ en ‘relaties’ kiest… je een veel grotere variëteit aan objecten aan kunt.

Naar mijn idee is hij heel praktisch ingesteld. Wat je ook bedenkt/hoe ruim of algemeen je ook denkt (ontwerp), het moet toch (nog) vrij snel een zinvolle relatie hebben met werkelijkheid (constructie) van dit moment. Anders gezegd: qua ontwerp moet je niet al te ver en/of al te lang uit de constructiebuurt gaan. Want: “je moet er natuurlijk wel concreet iets aan hebben”. En: “het moet natuurlijk ook economisch verantwoord zijn, anders hoef je er überhaupt niet mee aan te komen”.

 

32. M.b.t. CCTS had S het veel gemakkelijker dan wij. Wij moesten – er viel immers nog niets concreet te aanschouwen – opboksen met ons merkwaardige geloof (in de ogen van anderen) tegen een (in onze ogen) volstrekt onvruchtbaar geloof. Dat was een botsing van geloofsovertuigingen die al snel beslecht werd in het voordeel van de meest/gemakkelijkst geloofde voorganger(s). Vanuit dat geloof is S aanvankelijk ‘gewoon’ aan het werk gegaan, waarna zich als vanzelf al snel de eerste en volgende ongeloofsbarsten op de CCTS-kruik aftekenden. Geloof ging, zeg maar, over in aanschouwen. Toen het zelfs voor de voorganger(s) geen zin meer had de scherven te ontkennen, kon hun geloof doodverklaard en met een gerust hart ten grave gedragen worden. De hele ceremonie uiteraard omrand met hartverscheurend gesnik over het voortijdig heengaan van de dierbare. De overige nabestaanden vatten echter al heel snel weer nieuwe levensmoed en togen aan de slag met een van allergrootste onzinnigheden ontdaan dialect van CCTS, UMM en hoe-we-het-altijd-al-deden.

 

33. Nogmaals dank voor inzage in je (6 minuten) presentatie voor de BENAIS-Academy. Ik heb de presentatie gisteravond nog eens rustig op me laten inwerken.

Het idee van de “Contextual Space” (kortweg CS) hangt in de presentatie naar mijn idee nog erg in de lucht. Het blijft een vage notie zonder concrete handen en voeten. Maar goed, je hebt nog tot 2013 de tijd om dat nader uit te werken ;-).

In hoeverre acht je de CS synoniem met wat we kennen als Namespace?

 

34. When we are discussing (Core) Person – as we do in this thread – it is a (more than) revealing idea to have a look in a dictionary. Please look for hyponyms for the word Person. They appear in ‘countless’ numbers! This means that Person is a very, very special concept. Therefore Person simply needs to be treated that way too. When you say that “it's obvious to any practitioner that a fixed initial attribute set is required”… then who is really off-topic here? It’s just because of this wide variety that a designer MUST reach beyond the topic in order to get the topic durably addressed! To me your addition “since the flexible scheme is many years in the future” is a fallacy that keeps durable solutions in the future forever!

Because you mentioned NIEM, I dived into it. Below you find my impression.

The document Introduction to the National Information Exchange Model (NIEM) states in chapter “NIEM Key Concepts” that “key concepts are essential to understanding the purpose, architecture, processes, and other capabilities of NIEM, as well as to establish a common knowledge base with which to develop the ability to use NIEM effectively.” I fully agree!

Then the chapter continues: “The fundamental building block of NIEM is the data component. Data components are the basic business data elements that represent real-world objects and concepts. […] Components that are frequently and uniformly used in practice are specified in NIEM and can then be reused by practitioners for information exchanges, regardless of the nature of their business or the operational context of their exchanges, provided they are semantically consistent.”

Let me briefly discuss this last fundamental quote. Person information is used (see the lively discussion in this thread) in a very, very wide variety of situations, i.e. in a very, very wide variety of different meanings. So… the way person information is used is very frequently but… far, far from uniform. The quote says: “Components that are frequently and uniformly used in practice are specified in NIEM”. So… it is NOT the case that person information “can then be reused by practitioners for information exchanges, regardless of the nature of their business or the operational context of their exchanges”, since it is evidently clear that the requirement “provided they are semantically consistent” is NOT met.

From the above it can be concluded from NIEM’s very own key concepts (!) that NIEM is NOT fit for use by SEMIC.eu’s Core Person.

 

35. You suggest to us all that “the NIEM book should not be judged by its cover”. In my opinion I judged NIEM by (one of) its conceptual grounds. To me NIEM’s conceptual grounds differ completely from what you call “its cover”.

Let us assume that NIEM is not truly serious about its own conceptual grounds. Let us assume that NIEM’s conceptual grounds are only meant to supply its users with a rough idea to get them going. That would be insane – wouldn’t it?

To me it would. And it is precisely for that reason that I take NIEM’s conceptual grounds very serious. For if these conceptual grounds are not solidly… grounded, then any user group is lost right from the beginning. From the moment on that conceptual grounds prove to be wrong, incomplete etc. NIEM as a whole is unfit for (SEMIC.eu’s) purpose. This, however, does not mean that any and all of the NIEM results are worthless to and cannot be used (by SEMIC.eu) anymore! I agree with you on that one, Greg.

The conceptual grounds of NIEM are very similar to the conceptual grounds of CCTS. Both (still) firmly believe in absolute meaning: meaning of information can be meaningfully predefined. Both are totally unaware of the notion that we nowadays have to distinguish between machine-meaning and human-meaning. Machine-meaning must be defined in advance due to the interaction level machines are confined to. Human-meaning, however, works on a higher interaction level. A level which very much (qualitatively even) deviates from the machine level. Human-meaning develops dynamically, develops on the fly – as it clearly manifests in today’s dynamics and rapid changing worlds. It is this human level of meaning that needs to be (understood and) durably translated/modeled into the machine level of meaning in order to achieve true semantic interoperability (with respect to (core) persons) for humans.

But as long as we’re (mainly) focused on our machines and their peculiarities… instead of our customers, civilians etc. and their peculiarities….

But as long as we are unaware or simply deny or ignore the qualitative differences between machine/human interaction levels…

But as long as we choose to believe in the practicality, usability, extendibility, durability etc. of our constructs when using methods/frameworks like NIEM, CCTS, …

Well, in that case we won’t get any other results but the results we achieved over the last decades. And, since we’re headed for a really sound and durable Core Person … !!! Well….

 

36. Als we hem aan boord kunnen krijgen/houden, komen er meer/nieuwe mogelijkheden voor een IGD later dit jaar met een (mogelijk) iets grotere groep mensen. Mogelijk kan de (verdere) uitwerking van zijn thesis door Metapattern enz. een (extra) gunstige(r) boost/wending krijgen.

 

37. Stel je voor – het is maar even een vruchtbare gedachte – dat dit soort zaken niet primair en niet uitsluitend vanuit bestuurlijk perspectief zouden worden benaderd…. Welk perspectief zou dan – in huidige informatiemaatschappij… ja, klopt, die van any time en any place – als eerste in aanmerking komen?

 

38. Bestaat er wel over-heid zonder onder-daan?

Waar is onder-daan gebleven? Onder-daan heeft een voorspoedige ontwikkeling doorgemaakt tot burger… en zo verder tot mondige burger. En weer verder naar alsmaar mondiger burgers (lees ook: echte maatschappijparticipanten). En deze maatschappijparticipanten ondervinden steeds meer hinder van over-heid die meer/eerder op weg lijkt zelf koning te worden dan ‘haar’ burgerij – die al geruime tijd buitengaats, in internationale wateren, op volle en open informatiemaatschappelijke zee opereert – daadwerkelijk te faciliteren (lees ook: te dienen).

Over-heid heeft (mogelijk) last van landrot en probeert als, zeg maar even, beste stuurman aan de wal – uitgerust met ietwat moderne(re) versies van postduiven en rooksignalen – ‘haar’ zeelui te… te… te… ja, wat eigenlijk?

Wat nodig is, is een zee-waardige over-heid. Een over-heid met zee-benen om weer in de pas te gaan lopen met en langszij te komen van ‘haar’ maatschappijparticipanten. Een over-heid die af-ziet van heer-schappij en zich oriënteert op – participatie in – maat-schappij… de koers vast gericht op Algemeen Belang van alle maat-schappijparticipanten. Tot gezonde en gelijkwaardige onderlinge verhoudingen tussen alle maat-schappijparticipanten – zeg ook maar.

Dat houdt naar mijn idee eerst en vooral in dat over-heid voorziet in tal van infrastructurele voorzieningen – niet alleen materieel (middelen voor maat-schappijparticipanten om onderling mee te kunnen verkeren), maar ook immaterieel (regels voor onderling verkeer en onderlinge verhoudingen tussen maat-schappijparticipanten).

Overbekend voorbeeld is onze infrastructuur voor fysiek verkeer (over weg, water en door lucht). Iedere maat-schappijparticipant mag gebruik maken van de openbare weg (materieel) met een (eigen) vervoermiddel zolang hij/zij zich houdt aan de ter zake doende verkeersregels en over de vereiste vaardigheden beschikt (immaterieel).

Te denken valt ook aan infrastructuren voor drinkwater, waterhuishouding, afvoer/verwerking van vuil water en ander (huis)vuil, bescherming tegen onheil (dijken, waterkeringen, …) enzovoort.

Op vergelijkbare manier had over-heid er natuurlijk ‘allang’ bewust voor moeten kiezen solide infrastructuur voor digitaal informatieverkeer neer te leggen vanwaaruit informatie aangaande alle maat-schappijparticipanten ordelijk, veilig, betrouwbaar enzovoort beschikbaar is voor alle (andere) maat-schappijparticipanten die er met recht en reden om vragen (en dat lukt niet zolang over-heid als welwillende landrot met postduiven – ook al zijn ze nog zo modern/digitaal – op verschillende manieren en vanaf diverse kades loopt te venten).

De onder-daan is niet meer. Over-heid trekt zich dat maar beter aan: zet heer-schappij als traditionele instelling af – wees welkom in het land van maat-schappijparticipanten. Vul vervolgens ‘aloude’ kerntaken vanuit dat nieuwe en hedendaagse perspectief in. Het draait om het Algemeen Belang (ingevuld met infrastructurele voorzieningen) van alle maat-schappijparticipanten; om hun gezonde en gelijkwaardige onderlinge verhoudingen.

 

39. Hoe lang zou het nog duren voordat de overheid de eigenlijke opgave eens gaat zien en vervolgens ook aanpakken (en niet langer onze belastingcenten over de balk smijt)? ICT is een hulpmiddel! Belangrijk, zeker, maar slechts een hulpmiddel.

De eigenlijke opgave draait om het creëren van helder informatieverkeer tussen burgers, bedrijven en overheden. Helder in de zin van zonneklare betekenis zodat het iedere participant in-één-klap duidelijk is wat er van hem/haar in welk samenwerkingsverband dan ook maar wordt verlangd. Hoe we met elkaar tot effectieve en efficiënte invulling van rechten en plichten kunnen komen – zeg dus ook maar.

Voor die opgave moet de overheid zelf (zelf dus) op zoek naar een ‘nieuwe normaal’ om nieuwe innovatie krachtig in gang te zetten. Die opgave brengt met zich mee dat de overheid op zoek gaat naar slimme manier(en) om bedoelde betekenis van informatie over te brengen. De aanhoudende aandacht voor techniek – het transporteren van digitale data van A naar B – leidt de aandacht van de eigenlijke opgave zo enorm storend af. Voor het modieuze gepraat over open source, services, clouds enzovoort geldt het zelfde: het leidt de aandacht van de eigenlijke opgave zo enorm storend af.

Die eigenlijke opgave, ik herhaal het nog maar even, brengt met zich mee dat de overheid op zoek gaat naar slimme manier(en) om bedoelde betekenis van informatie over te brengen. En daar hebben ICT-ers nu eenmaal geen verstand van; daar zijn ze nooit voor opgeleid. Daar heb je civiel-informatiekundigen voor nodig. Want wat we nodig hebben is een stelselmatig opgezette infrastructuur voor betekenisvol informatieverkeer op maatschappelijke schaal – tussen burgers, bedrijven en overheden.

De overheid formuleert toekomstscenario’s ICT? Zonde van al dat belastinggeld. De overheid formuleert toekomstscenario’s stelselmatige informatievoorziening? Prachtig!

 

40. Wat (mij) met name opvalt in jouw Kijk uit je doppen, is dat zo aan het einde van sectie zeven de termen wet/wet- en regelgeving al zo’n twaalf keer zijn gevallen. Dat moet toch opvallen – zou je zeggen. Mij in elk geval wel. “[SBR] lijkt wet- en regelgeving niet als wezenlijke structuurbeschrijvinig te herkennen”. Dat lijkt wel te stroken met het (je formuleert vriendelijk) ongelukkig geformuleerde “Uit wetten en regels ontstaan rapportageverplichtingen” (sectie drie). Tja, en in de “bijkomende, zelfbedachte opgave” verslikt men zich dan. Men gaat voorbij aan de eigen-aardigheden ervan – en die manifesteren zich gaandeweg als struikelblokken. En gaandeweg raken zowel opgave als extra, zelfbedachte opgave van de weg in de sloot.

 

41. Ja, ook ik beschouw de “Metapattern demo – informatierotonde” als een geslaagde bijeenkomst. S was aanvankelijk sceptisch en bang dat ‘het alleen maar over Metapattern zou gaan’. Nou, hij is behoorlijk aan zijn trekken gekomen en had ook de indruk dat er oprechte belangstelling voor zijn werk was. Al treinend naar huis zag hij er alvast naar uit om ‘de connectie’ tussen Metapattern en zijn eigen methode/tooling nader te onderzoeken.

 

42. “Lost hij eigenlijk wel wat op?”, vraag je. Gek genoeg had ik met een andere geïnteresseerde collega eenzelfde soort gesprek. Die collega had van hem ook uitleg gekregen over zijn methode/tooling… had er een wat onbestemd gevoel aan overgehouden… kon de vinger ‘er’ niet opleggen op dat moment. En al pratend kwamen wij er samen ook op uit dat het er ergens toch wel (behoorlijk) wat op lijkt dat hij uitkomt op datgene waar hij mee… begint.

 

43. Bij ons is de term informatierotonde inmiddels al min of meer versleten – op zijn minst (negatief) belast. Besmet geraakt ook vanwege associaties met ‘theoretisch’ en ‘informatiehooiberg’ – termen die het bij ons ook niet bijster goed (meer) doen. Daarnaast zijn er momenteel ontwikkelingen gaande die op dit moment kunnen worden samengevat met termen als ‘veldbus’ en/of ‘veldhub’. Dat komt (in het kort) neer op informatie die op basis van allerlei criteria uit het veld ‘naar boven’ komt, netjes moet worden geregistreerd en vervolgens via weer andere criteria moet kunnen worden ontsloten t.b.v. allerlei en ook wisselende doeleinden. Klopt helemaal: dat is een prachtige informatierotonde.

Dat heeft wat mij betreft dus helemaal niets te maken met het vermijden van associaties met jouw werk, maar dat heeft alles te maken met het benadrukken van associaties die er nu toe doen – met veldwerk dus in dit geval. Informatierotonde of veldrotonde zou naar mijn idee niet aanspreken, maar eerder afleiden/verstoren/verwarren/afstoten.

 

44. Dank je wel voor je heldere kijk op het speelveld en waar dat speelveld (zoal) aan dient te voldoen alvorens het wat jou betreft (voldoende) bespeelbaar is. Dat maakt dan maar duidelijk dat op/rond het S-pad (momenteel) geen begaanbare wegen te bespeuren zijn. En ik? Ik ga me opmaken voor een ander, nieuw pad.

 

45. Hij is daar heel praktisch aan de slag met zijn theorie over Informatieruimten (IRn). Een (voor zover ik weet) eerste serieuze try-out van zijn IR gedachtegoed.

Het basis IR-symbool (de hexagon) bevat nu een lachend mensenkopje: benadrukking van de persoon (of groep personen) in zijn (hun) IR. En aan zo’n mensenkopje zit dan regelmatig ook een wolkje vast: de bewuste en onbewuste beelden die een persoon heeft/zich werkendeweg vormt van de hem omringende werkelijkheid (andere IRn zeg dus ook maar).

Een soort ‘plasje’ onder het IR-symbool stelt (een deel van) de omgeving, de omringende werkelijkheid (objecten) van de IR voor. Een ‘connectie’ tussen IR en werkelijkheid duidt op waarnemingen aan die werkelijkheid (tekens); een andere connectie duidt op een realisatie in die werkelijkheid. De wolk bevat o.a. beelden (naar aanleiding) van het waargenomene (interpretanten). Ik zag er direct een semiotische triade (C.S. Peirce) in.

In zo’n wolkje komen nu soms ook weer mensenkopjes al-dan-niet met wolkjes… beelden over mensen voor die weer in andere IRn zitten. Ook/Verder zijn IRn nu meer dan ooit onderling afhankelijk en werken ze ten opzichte van elkaar… contextueel. Een infrastructurele(re) oriëntatie kon ik (nog) niet ontdekken. Betekenisvariëteit blijft (nog) impliciet en gaat schuil in de ruimte (IR?) van de wolkjes.

 

46. Vergeet samenhang door-de-tijd-heen niet! is wat mij betreft een prachtige samenpakking van informatierotonde, wolken verander- en informatiekundige aspecten van realisatie van stip en tussenstippen aan evenzovele horizonnen. Mooi!

 

 

 

Mei - juni 2010, 2010 © Jan van Til